کد مطلب:53224 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:165
و خود حضرتش فرمود: به خدا سوگند اگر بر خار مغیلان شب را تا به صبح بر خار سعدان[3] بیدار به سر برم، یا مرا در غل و زنجیر به روی زمین كشند نزد من محبوبتر از آن است كه روز قیامت خدا و رسول را در حالی دیدار كنم كه بر برخی از بندگان ستم نموده یا چیزی از كالای بی ارزش دنیا برای خود غصب كرده باشم... به خدا سوگند اگر هفت اقلیم را با همه آنچه در زیر افلاك آنهاست به من دهند تا با گرفتن پوست جوی از دهان مورچه ای نافرمانی خدا كنم هرگز نخواهم كرد.[4] . و فرمود: آن كس كه خود را پیشوای مردم قرار می دهد باید به آموزش خود پیش از آموزش دیگران بپردازد، و باید تأدیب عملی او پیش از تأدیب زبانی او باشد. و آموزگار و تأدیب كننده خویش بیش از آموزگار و تأدیب كننده دیگران شایسته تجلیل است.[5] . و فرمود: به خدا سوگند كه من شما را به هیچ طاعتی بر نمی انگیزم جز آنكه خود پیش از شما بدان عمل می كنم، و شما را از گناهی باز نمی دارم جز آنكه خود پیش از شما از آن باز می ایستم.[6] . و در وصف مخالفان خود فرمود: رعد و برق و تهدیدهای فراوان كردند ولی در عمل سست بودند و دل و جرأت جنگ نداشتند، ولی ما پیش از ضربه زدن رعد و برق و تهدید نمی كنیم و پیش از باریدن سیل راه نمی اندازیم.[7] . خواننده گرامی، اینك با ما همراه شو تا به نمونه هایی از عدل او بنگریم كه مدعای ما در عمل ثابت شود. ابن ابی الحدید از ابن عباس رضی الله عنه روایت نموده كه: علی علیه السلام در روز دوم بیعت خود در مدینه خطبه ای خواند و فرمود: « . و نیز گوید: ابوجعفر اسكافی (متوفای سال(240 گفته است: چون صحابه پس از كشته شدن عثمان در مسجد پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم جمع شدند تا در مسأله امامت تصمیم بگیرند، ابوالهیثم بن تیهان و رفاعة بن رافع و مالك بن عجلان و ابوایوب انصاری و عمار بن یاسر به علی علیه السلام اشاره داشتند و از فضل و سابقه و جهاد و خویشاوندی او با رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم یاد كردند، مردم نیز پاسخ مثبت دادند، سپس هر كدام برخاسته و در خطابه ای فضل علی علیه السلام را گوشزد نمودند، برخی او را تنها بر مردم آن زمان و برخی دیگر بر همه مسلمانان برتری دادند آن گاه با آن حضرت بیعت شد. روز دوم بیعت یعنی روز شنبه یازده شب از ذی الحجه مانده حضرت به منبر رفت و حمد و ثنای الهی را به جای آورد و از پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم یاد كرد و بر او درود فرستاد، سپس از نعمتهایی كه خدا بر مسلمانان ارزانی داشته یاد كرد، تا آنكه فرمود: «و فتنه ها مانند شب تار روی آورده است، و زیر بار این حكومت نمی رود مگر اهل صبر و بینش و آگاهی از ریزه كاریهای آن؛ و اگر برای من پایدار بمانید شما را بر راه و روش پیامبرتان صلی الله علیه و آله و سلم سیر خواهم داد و آنچه را كه بدان مأمورم در میان شما اجرا خواهم كرد و خداست كه باید از او یاری خواست. و[8] .
روش امام علیه السلام در عدالت مانند روش رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم بود اگر نگوییم عین همان روش بود، زیرا پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: مشت من و مشت علی در عدالت برابر است،[1] و فرمود: او از همه شما به عهد خدا وفادارتر، به امر خدا عامل تر، در میان رعیت عادل تر، در تقسیم مساوی قسمت كننده تر و نزد خدا با مزیت تر است.[2] .